signalen van mijn ouders

Ik neusde in een mapje met kaarten en andere papieren die uit een doos met geërfde boeken van mijn moeder kwamen. Ik vond een knipsel uit een krant met een citaat toegeschreven aan Einstein:

het was een bijzondere dag

De rit van het rouwcentrum naar de begraafplaats was apart. De auto waarin we zaten, ik zat in de tweede die halfleeg was, leek op een oude taxi waarin we vroeger met de hele familie mijn vader naar Schiphol-Oost brachten. Om hem uit te wuiven op weg naar het Midden-Oosten, Zuid-Afrika of een ander warm land met vreemde mensen.

fossielenspeurtocht

Gisteren was een drukke regeldag. Mailtjes sturen naar allerlei mensen die ik meer of minder ken, naar opdrachtgevers, naar familie om te vragen of ze nog namen en adressen hebben waarnaartoe een rouwkaart moet worden gestuurd. Tot een uur of 12 ben ik aan één stuk door bezig geweest. Ik had nog maar de helft van de enveloppen geschreven tussen alle belletjes en mailtjes door.

… en er is een tijd van gaan

Ze is er niet meer. Vanochtend om ca. 08:00 uur is ze overleden. Ik was net op mijn werkadres in Delft aangekomen toen mijn zus belde. Meteen ging door mijn hoofd: ik heb het gevoeld, daarom kon ik vannacht niet in slaap komen.

2012 herzien

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The new Boeing 787 Dreamliner can carry about 250 passengers. This blog was viewed about 1.100 times in 2012. If it were a Dreamliner, it would take about 4 trips to carry that many people.

Click here to see the complete report.

Nieuwe ronde, ongelijke strijd

Eind november. Afgelopen donderdag werd ze 89. Ze draagt continue een catheter, ze kan met moeite nog staan, lopen gaat niet meer.

Twee weken geleden verhuisde ze van het verpleeghuis in Woerden naar het modernere huis in Amstelveen, naar haar eigen kamer. Twee artsen gingen haar gezondheid na. Eerder had ze zo’n vervelende darmbacterie. Na 5 maanden behandeling was-ie dan eindelijk uit haar bloed. De arts in Woerden had het tot 2x toe getest.

De twee artsen in Amstelveen werden het niet met elkaar eens over die controles. Ze bakkeleiden over mijn moeder al dan niet toelaten. Het werd zo’n compromis waar zij de dupe van is geworden.

Ze mag een half jaar niet in de badkamer die ze met haar buurvrouw deelt. Ze moet op de postoel in haar kamer. Terwijl de verzorgster zich in plastic inpakt. Na verschoning wordt haar kamer geboend met chloorwater; de emmer en mop blijven er staan. Op haar deur hangt een rood plakkaat: Besmet.

Het gaat goed met haar, maar de hele situatie voelt zeer mensonterend. Ze heeft moeite met zich thuisvoelen, ook al zijn hier wél mensen met wie ze kan praten. Ze was blij met de bloemen en aandacht op haar verjaardag, maar ik zag dat ze nog niet was geland.

Ik gun haar rust en een thuis. Wanneer krijgt ze dat nou eens?!

Het is een kwestie van geloven

De gynaecoloog door wie ik indertijd met typische vrouwenproblemen werd behandeld, legde uit dat het niet ongezond is als vrouwen de pil slikken. Hij zette zijn bewering af tegen de historische achtergrond van de geschiedenis van de vrouw sinds het ontstaan van de mensheid. “Eigenlijk is het normaal voor vrouwen om voortdurend zwanger te zijn of te zogen gedurende hun vruchtbare jaren. De anticonceptiepil geeft je lijf die illusie. Daar is dus niks mis mee.”

Geen nieuws, goed nieuws

Op het gevaar af om saai te worden, moet ik zeggen dat bij mijn moeder ‘geen nieuws is goed nieuws’ opgeld doet. Ze lijkt steeds beter te worden. De gaten in haar geheugen worden langzamerhand minder (zo lijkt het), haar fysieke gesteldheid verbetert alleen maar. Ze blijkt nu darmbacterievrij te zijn. Jeetje, wat een kei!

Ze gaat de 89 misschien wel halen?

De laatste posting is van drie weken geleden. Dat is het nadeel als het goed gaat met mensen: er valt minder over ze te melden… Toen ik begon met deze blog lag ze nog zwaar ziek in het ziekenhuis, helemaal van de wereld. Inmiddels is ze zover opgeknapt, dat ze meestal al in haar rolstoel zit te lezen aan een tafel als ik op bezoek kom.

Een heel ander mens

Zeldzaam moment: mijn oma omhelst mij en mijn moeder schikt mijn haar

Plotseling moet je beslissen tussen welke spullen je moeder mag leven. Dat is raar, heel raar. Haar kamer in het verzorgingshuis moet worden leeggeruimd, want daar kan dan weer iemand anders wonen. Ze woont nu immers in een verpleeghuis waar geen plek is voor meer persoonlijke spulletjes dan een handvol kleding, een paar fotolijstjes en toiletspullen. De rest van haar inrichting moet maar in de opslag.